ΣΕΒΑΣΜΟΣ ! ! !

Κάθε άνθρωπος πρέπει να σέβεται τον άλλον, μήτε είναι μικρότερος του μήτε  μεγαλύτερος. Την λέξη αυτήν κάθε άνθρωπος την εννοεί με διάφορους τρόπους. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν πρέπει να σέβεται ο ένας τον άλλον, ή πολύ απλά κάποιοι θέλουν να τους σέβονται χωρίς όμως αυτοί να σέβονται τους άλλους. Εγώ πιστεύω ότι για να σε σέβονται, εσύ πρώτα θα πρέπει να τους σέβεσαι,  ανεξαρτήτως την ηλικία του καθενός. Ο σεβασμός είναι λέξη ιερή. Κάποιοι άνθρωποι έχουν ως μέγιστο κριτήριο του σεβασμού, το αν ο άλλος θα χρησιμοποιήσει ενικό η πληθυντικό στον λόγο του για το πρόσωπο του. Εγώ αυτό δεν το θεωρό  σωστό πιστεύω ότι σημασία δεν έχει αυτό, αλλά ο τρόπος και το ύφος που μιλάει ο καθένας για σένα. Εγώ για παράδειγμα, στο σχολειό μου έχω πολλούς καθηγητές, σε έναν από αυτούς μιλάω στον ενικό, όχι επειδή δεν τον σέβομαι, αλλά επειδή νιώθω πιο ελευθέρα και πιο άνετα μαζί του. Το ίδιο ακριβός κάνει και ο Θεός σε εμάς, μας σέβεται. Αφήνει το κάθε παιδί του ελεύθερο να αποφασίσει για την ζωή του. Εμείς θεωρείτε ότι τον σεβόμαστε τον Θεό; Ένας Θεός μπορεί και σέβεται έναν θνητό, η άνθρωποι δεν μπορούν να σεβαστούν έναν Θεό; Με τις πράξεις του καθενός φαίνεται  ποσό αγαπάμε και σεβόμαστε τον Θεό. Θα ήθελα να πω ως τελείωμα, ότι με της πράξεις μας περισσότερο, αλλά και με τα λόγια που λέμε φαίνεται ο σεβασμός που έχουμε σε ένα πρόσωπο. Για μένα προσωπικά δεν μετράει αν μου μιλάνε στον ενικό η στον πληθυντικό, αυτό είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν για να δείξουν σεβασμό στο πρόσωπο μου.

ΣΕΒΑΣΜΌΣ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΌΛΑ!!!
ΣΕΒΑΣΜΌΣ ΣΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΎ!!!

ΘΑΝΑΤΟΣ

ΘΑΝΑΤΟΣ                                

Πάρα πολύ άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο αναρωτιούνται λοιπόν 'τι θα γίνω  μέτα το θάνατο μου;΄ που θα πάω;΄ υπάρχη ζωή μετά το θάνατο μου;' Κυρίως τέτοιες σκέψεις κάνουν οι άνθρωποι στην εφηβική τους ηλικία. Πιστεύω ότι ο θάνατος στην πραγματικότητα είναι η αληθινή ζωή, αυτήν που θα μας χαρίσει ο Θεός τόσο απλόχερα.Πραγματικά οι άνθρωποι πρέπει να χαίρονται σκεπτόμενη τι τους περιμένει (παράδεισος). Εφόσον τιρης τον λόγο του Θεού, πιστεύεις σε αυτόν, τελείς τα μυστήρια τις εκκλησίας,τότε μπορ εις να ελπίζεις για μια θέση στον παράδεισο στην αιωνιότητα. Τέλος ας περιμένουμε όλοι την Δευτέρα Παρουσία όπου ο Θεός θα μας ρωτήσει όλους έναν έναν για τις πράξης μας(καλές και κακές), και τους εν ζωει άλλα και όλους τους άλλους  που έχουν κοιμηθεί

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Με την λέξη Ευαγγελισμός αναφερόμαστε στην χαρμόσυνη είδηση για τον Χριστιανισμό, της γέννησης του Ιησού Χριστού, που δόθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς την Μαριάμ. Επίσης, με τον ίδιο όρο αναφερόμαστε στην εκκλησιαστική εορτή που τελείται την 25η Μαρτίου προς ανάμνηση του γεγονότος αυτού.

Ευαγγελισμός σημαίνει αναγγελία χαρμόσυνης είδησης και ετυμολογικά προέρχεται από το ευάγγελος (=ευ+άγγελος < αγγέλω) μια πολύ παλαιότερη ελληνική λέξη (Οδύσσεια, ξ 152-153: ως νείται Οδυσσεύς ευαγγέλιον δε μοι έστω [...])

Ο Ευαγγελισμός στα απόκρυφα χριστιανικά κείμενα

Καθώς τα τέσσερα κανονικά Ευαγγέλια επικεντρώνουν την προσοχή τους στα βασικά γεγονότα της ζωής, του θανάτου και της ανάστασης του Χριστού και στο μήνυμα που απορρέει από τα γεγονότα αυτά, για τη Μαρία δεν γίνεται λόγος αυτοτελώς, αλλά πάντα σε σχέση με τον Ιησού οπότε και οι βιογραφικές πληροφορίες των Ευαγγελίων είναι περιορισμένες. Στην παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, πολλές βιογραφικές πληροφορίες για την Μαρία προέρχονται από τα λεγόμενα απόκρυφα χριστιανικά κείμενα.

Το αρχαιότερο και σημαντικότερο από τα απόκρυφα, το ονομαζόμενο Πρωτευαγγέλιον Ιακώβου προέρχεται από το δεύτερο μισό του 2ου αιώνα, πιθανώς από την Αίγυπτο.
Σύμφωνα με το κείμενο αυτό, ένας άγγελος ευαγγελίζεται τη Μαρία, ενώ βρίσκεται στο φρέαρ με το σταμνί της, ότι θα συλλάβει με τη δύναμη του Θεού και θα γεννήσει γιο. Η σκηνή αυτή ονομάζεται "Ευαγγελισμός παρά το φρέαρ" και επαναλαμβάνεται όταν η Μαρία επέστρεψε στο σπίτι της. Το γεγονός υποτίθεται ότι συνέβει όταν ήταν δεκαέξι ετών.

Επίσης, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, περιγράφεται αλλά με ποιο έντονο και μυστηριώδη τρόπο, στο απόκρυφο Ευαγγέλιο Βαρθολομαίου, του 4ου μ.Χ. αιώνα:

Συγκεντρώνονται οι απόστολοι για να ρωτήσουν πως συνέλαβε η Μαρία τον Κύριο. Διστάζουν όμως και τελικά την πλησιάζει ο Βαρθολομαίος και τη ρωτάει "πως συνέλαβες τον ασύλληπτο, πως βάσταξες αυτόν που είναι αβάσταχτος;". Ή Μαρία απαντά ότι την πλησίασε ο άγγελος και τότε "το καταπέτασμα του Ναού σχίστηκε και έγινε ένας πολύ μεγάλος σεισμός [...] Εκείνος άπλωσε το χέρι του και με σήκωσε. Κοίταξα ψηλά στον ουρανό και ήρθε ένα σύννεφο δροσιάς και με ράντισε [...]".

Ο άγγελος τότε πήρε ένα ψωμί "και το έβαλε πάνω στο βωμό του ναού και έφαγε απ' αυτό πρώτα ο ίδιος και έδωσε επίσης και σε μένα [...] και...ένα ποτήρι γεμάτο κρασί και ήπιε πρώτα ο ίδιος και έδωσε κατόπιν σε μένα".

Καθώς η Μαρία έλεγε αυτά "εμφανίσθηκε όμως ο Κύριος ξαφνικά και είπε στη Μαρία. Μη φανερώσεις τούτο το μυστήριο, ειδάλλως ολόκληρη η κτίση σήμερα θα φτάσει στο τέλος της".

Στη διάρκεια των αιώνων, από το σύνολο των απόκρυφων κειμένων, άλλα καταδικάστηκαν από την Εκκλησία και άλλα, παρά το ότι συγκρινόμενα προς τα κανονικά Καινοδιαθηκικά κείμενα υπολείπονταν σαφώς από πλευράς θεολογικής εμβάθυνσης, έγιναν αγαπημένα λαϊκά αναγνώσματα ή ενέπνευσαν έργα τέχνης όπως οι σκηνές από την παιδική ηλικία της Μητέρας του Ιησού και την κοίμησή της. Παρόλα αυτά, το σύνολο των αποκρύφων δεν προσφέρει ουσιαστικά κανένα νέο στοιχείο, αλλά κυρίως αναλύει γεγονότα που δεν τυγχάνουν εκτεταμένης αναφοράς στα κανονικά Ευαγγέλια.

                                    25 ΜΑΡΤΙΟΥ (ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ)

Στις 25 Μαρτίου 1821, ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση ενάντια στην τουρκική σκλαβιά που κρατούσε την Ελλάδα δέσμια για 400 χρόνια. Ήταν η εποχή εκείνη που ωρίμασαν οι συνθήκες και οι καταστάσεις για το ξεσήκωμα του ελληνισμού. Η επανάσταση ξεκίνησε από τα νότια διαμερίσματα του ελλαδικού χώρου επειδή εκεί υπήρχαν πολλοί εμπειροπόλεμοι άνδρες και πλούσια ναυτική δύναμη ώστε να επιτευχθεί ένα δυναμικό χτύπημα από στεριά και θάλασσα.Έκτοτε, η 25 Μαρτίου γιορτάζεται από όλους τους Έλληνες και συνηθίζεται να παρουσιάζει η κάθε περιοχή τις δυνάμεις της, τους νέους και τμήμα του στρατού, που παρελάζουν σε ανάμνηση της τότε συγκέντρωσης του στρατού και της λαμπρής εκείνης ημέρας που οι σκλαβωμένοι Έλληνες έπαψαν να είναι ραγιάδες.


ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ