Η Σιωπή
Oι πρώτοι πατέρες είχον την σιωπή ως αρετή αρετών και ως απόδειξι προόδου εις την αρετή. Και επεδίωκαν ν' αποκτήσουν με πολλούς κόπους και προσπάθειες αυτή την μητέρα των αρετών. Και οι πνευματικοί πατέρες εξασκούσαν τους μαθητάς των εις αυτήν. Κάποιος μοναχός εισήλθε εις ένα μοναστήρι και εζήτησε από τον ηγούμενον να τον κάμη καλόγηρον. Και αυτός του είπε δια να τον δοκιμάση: «Απ' ότι βλέπω εσύ δεν φαίνεσαι να προοδεύης σε καμία αρετή. Όμως ως κανόνα έχε τούτο. Να μην ομιλής καθόλου. Ούτε μια λέξη δεν θα βγαίνη από το στόμα σου. Ούτε προσευχή θα υποψιθυρίζης. Ούτε εις την εκκλησία θα ψάλλης. Εάν σε ερωτήση άλλος αδελφός ή κοσμικός περί τινος πράγματος δεν θα του ομιλήσης. Θα ζης και θα πολιτεύεσαι ως άλαλος. Εάν κάμης έτσι, ίσως ο Θεός και σε ευσπλαγχνισθή και σε κοσμήση με κάποια αρετή και σωθής». Και ο μοναχός έκαμεν όπως του είπεν ο ηγούμενος. Ήταν σιωπηλός. Πράος, ειρηνικός. Οι άλλοι μοναχοί με νοήματα του υπεδείκνυαν τι να κάμη. Και αυτός πρόθυμος και με επιμέλεια το έκαμε. Ήταν δε σε όλους αγαπητός δια την πραότητά του και την υπακοή του.
Ένα πρωί τον εκάλεσεν ο ηγούμενος και του είπε. Δεν σε βλέπω να έκαμες καμία προκοπή τόσον χρόνο όπου μένεις εις το μοναστήρι. Γι' αυτό και θα σε στείλω σε άλλο μοναστήρι, μήπως εκεί κάτι επιτύχης! Και του έδωσε ένα γράμμα να το δώση εις τον ηγούμενο του άλλου μοναστηριού. Ο μοναχός έβαλε μετάνοια και ανεχώρησε. Όταν έφθασε στο νέο μοναστήρι έδωσε το γράμμα στον ηγούμενο. Εκείνος το διάβασε και τον κράτησε. Έπειτα από ένα χρόνο έγραψε γράμμα εις τον πρώτο ηγούμενο και του έγραφε ότι ο μοναχός που μας έστειλες εκοιμήθη εν Κυρίω και όλοι λυπηθήκαμε και εκλαύσαμε, διότι ήταν υποδειγματικός μοναχός. 'Aκακος, αθώος, πράος, νηστευτής, υπάκουος. Ήταν άλαλος, και οι αδελφοί με νοήματα του υπεδείκνυαν τι πρέπει να κάμη. Είθε ο Κύριος μετά των οσίων ν' αναπαύση την ψυχή του.
Όταν ο ηγούμενος πήρε το γράμμα, πολύ συγκινήθηκε και έκλαυσε, και έκρουσε το σήμαντρο και συγκεντρώθηκαν όλοι, και τους διηγήθηκε τα περί του αδελφού της υπακοής και της σιωπής του, την οποία διετήρησεν εις το νέο μοναστήριο, διότι ο ηγούμενος ελησμόνησε να του λύση τον κανόνα. Και όλοι οικοδομήθηκαν και εδόξασαν τον Θεόν, διότι έχει τέτοιους δούλους, και εμακάρισαν τον αδελφόν ότι δια ολίγον χρόνον υπομονής και σιωπής εκέρδισε την Bασιλεία του Θεού.
Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα σιωπής, όπου εθελουσίως είχαν την αρετή αυτή ισοβίως, και από το στόμα τους ουδέποτε βγήκε λόγος, ούτε προς οικοδομή, ούτε προς διόρθωσι άλλου χριστιανού, ούτε δοξολογία ή ευχαριστία προς τον Θεόν.
Διότι η φιλανθρωπία είναι μεγάλον αγαθόν και ο ελεήμων έχει μισθόν από τον Θεόν, ελπίζων ότι θα ελεηθή κατά την ημέρα της Kρίσεως, κατά τα λόγια του Κυρίου «μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται», αλλ’ όμως η προσευχή είναι ανωτέρα της ελεημοσύνης και η σιωπή είναι ανωτέρα της προσευχής. Είναι η προσευχή των προσευχών. Κατάσταση αγγελική, διότι οι άγγελοι με σιωπή ακαταπαύστως υμνούν και δοξολογούν τον Θεόν.
Κατάστασις μακαριότητος, μακαριότητος του Παραδείσου. Διότι οι άγιοι εις τους Oυρανούς γεύονται εν σιωπή την μακαριότητα του Παραδείσου, και δια της σιωπής δοξολογούν τον Θεόν και τον ευχαριστούν ότι τους καταξίωσε τέτοια μακαριότητα και τόσων επουρανίων δωρεών, δωρεές τις οποίες εδώ εις την γη δεν ηδύναντο να φαντασθούν, πόσον γλυκύτατες και ανώτερες κάθε ευτυχίας επιγείου και μακαριότητος υπάρχουν. Η σιωπή είναι ο φύλακας άγγελος της ειρήνης.
Τα λόγια είναι σφαίρες που προκαλούν πολέμους, ταραχές, ζημία ψυχής ή ταραχή και σύγχυσι φρενών, θλίψεις, αθυμίες.
Ο σιωπηλός είναι πάντα ειρηνικός, και ειρηνεύει και όλους εκείνους οι οποίοι τον συναναστρέφονται. Διότι ακτινοβολεί και μεταδίδει την ειρήνη του Θεού.
Δια της σιωπής επιτυγχάνεις ό,τι επιχειρής ν’ αποκτήσης δια της νηστείας, της αγρυπνίας, της κακοπαθείας. Εάν είσαι ασθενής και αδύνατος σωματικά και δεν δύνασαι να νηστεύης, όμως δια της σιωπής, την οποία και το πιο ασθενικό σώμα και ο πιο γέρος και εξασθενισμένος μπορεί να ασκήση, αποκτάς και κερδίζεις Θεία Xάρι, ανώτερη εκείνης της νηστείας!
Πόση δυστυχία φέρνουν τα λόγια!
Πόση ευτυχία γεννάει η σιωπή!
Πόσο μίσος και κακότητα σκορπίζουν τα λόγια!
Πόση αγάπη και καλωσύνη γεννάει η σιωπή!
Πόσοι διαπληκτισμοί, φιλονικίες, ξυλοδαρμοί, δικαστικοί αγώνες και θάνατοι θα είχαν αποφευχθεί, εάν είχαμε σιωπή, τον σύνδεσμο αυτό και την απόδειξι της τελειότητος!
Αγάπησε λοιπόν και επεδίωξε ν' αποκτήσης αυτή την αρετή, και θα κερδίσης με λίγους κόπους την Bασιλεία του Θεού, τα ουράνια αγαθά, τα μένοντα εις αιώνας αιώνων. Αμήν.
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Oι πρώτοι πατέρες είχον την σιωπή ως αρετή αρετών και ως απόδειξι προόδου εις την αρετή. Και επεδίωκαν ν' αποκτήσουν με πολλούς κόπους και προσπάθειες αυτή την μητέρα των αρετών. Και οι πνευματικοί πατέρες εξασκούσαν τους μαθητάς των εις αυτήν. Κάποιος μοναχός εισήλθε εις ένα μοναστήρι και εζήτησε από τον ηγούμενον να τον κάμη καλόγηρον. Και αυτός του είπε δια να τον δοκιμάση: «Απ' ότι βλέπω εσύ δεν φαίνεσαι να προοδεύης σε καμία αρετή. Όμως ως κανόνα έχε τούτο. Να μην ομιλής καθόλου. Ούτε μια λέξη δεν θα βγαίνη από το στόμα σου. Ούτε προσευχή θα υποψιθυρίζης. Ούτε εις την εκκλησία θα ψάλλης. Εάν σε ερωτήση άλλος αδελφός ή κοσμικός περί τινος πράγματος δεν θα του ομιλήσης. Θα ζης και θα πολιτεύεσαι ως άλαλος. Εάν κάμης έτσι, ίσως ο Θεός και σε ευσπλαγχνισθή και σε κοσμήση με κάποια αρετή και σωθής». Και ο μοναχός έκαμεν όπως του είπεν ο ηγούμενος. Ήταν σιωπηλός. Πράος, ειρηνικός. Οι άλλοι μοναχοί με νοήματα του υπεδείκνυαν τι να κάμη. Και αυτός πρόθυμος και με επιμέλεια το έκαμε. Ήταν δε σε όλους αγαπητός δια την πραότητά του και την υπακοή του.
Ένα πρωί τον εκάλεσεν ο ηγούμενος και του είπε. Δεν σε βλέπω να έκαμες καμία προκοπή τόσον χρόνο όπου μένεις εις το μοναστήρι. Γι' αυτό και θα σε στείλω σε άλλο μοναστήρι, μήπως εκεί κάτι επιτύχης! Και του έδωσε ένα γράμμα να το δώση εις τον ηγούμενο του άλλου μοναστηριού. Ο μοναχός έβαλε μετάνοια και ανεχώρησε. Όταν έφθασε στο νέο μοναστήρι έδωσε το γράμμα στον ηγούμενο. Εκείνος το διάβασε και τον κράτησε. Έπειτα από ένα χρόνο έγραψε γράμμα εις τον πρώτο ηγούμενο και του έγραφε ότι ο μοναχός που μας έστειλες εκοιμήθη εν Κυρίω και όλοι λυπηθήκαμε και εκλαύσαμε, διότι ήταν υποδειγματικός μοναχός. 'Aκακος, αθώος, πράος, νηστευτής, υπάκουος. Ήταν άλαλος, και οι αδελφοί με νοήματα του υπεδείκνυαν τι πρέπει να κάμη. Είθε ο Κύριος μετά των οσίων ν' αναπαύση την ψυχή του.
Όταν ο ηγούμενος πήρε το γράμμα, πολύ συγκινήθηκε και έκλαυσε, και έκρουσε το σήμαντρο και συγκεντρώθηκαν όλοι, και τους διηγήθηκε τα περί του αδελφού της υπακοής και της σιωπής του, την οποία διετήρησεν εις το νέο μοναστήριο, διότι ο ηγούμενος ελησμόνησε να του λύση τον κανόνα. Και όλοι οικοδομήθηκαν και εδόξασαν τον Θεόν, διότι έχει τέτοιους δούλους, και εμακάρισαν τον αδελφόν ότι δια ολίγον χρόνον υπομονής και σιωπής εκέρδισε την Bασιλεία του Θεού.
Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα σιωπής, όπου εθελουσίως είχαν την αρετή αυτή ισοβίως, και από το στόμα τους ουδέποτε βγήκε λόγος, ούτε προς οικοδομή, ούτε προς διόρθωσι άλλου χριστιανού, ούτε δοξολογία ή ευχαριστία προς τον Θεόν.
Διότι η φιλανθρωπία είναι μεγάλον αγαθόν και ο ελεήμων έχει μισθόν από τον Θεόν, ελπίζων ότι θα ελεηθή κατά την ημέρα της Kρίσεως, κατά τα λόγια του Κυρίου «μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται», αλλ’ όμως η προσευχή είναι ανωτέρα της ελεημοσύνης και η σιωπή είναι ανωτέρα της προσευχής. Είναι η προσευχή των προσευχών. Κατάσταση αγγελική, διότι οι άγγελοι με σιωπή ακαταπαύστως υμνούν και δοξολογούν τον Θεόν.
Κατάστασις μακαριότητος, μακαριότητος του Παραδείσου. Διότι οι άγιοι εις τους Oυρανούς γεύονται εν σιωπή την μακαριότητα του Παραδείσου, και δια της σιωπής δοξολογούν τον Θεόν και τον ευχαριστούν ότι τους καταξίωσε τέτοια μακαριότητα και τόσων επουρανίων δωρεών, δωρεές τις οποίες εδώ εις την γη δεν ηδύναντο να φαντασθούν, πόσον γλυκύτατες και ανώτερες κάθε ευτυχίας επιγείου και μακαριότητος υπάρχουν. Η σιωπή είναι ο φύλακας άγγελος της ειρήνης.
Τα λόγια είναι σφαίρες που προκαλούν πολέμους, ταραχές, ζημία ψυχής ή ταραχή και σύγχυσι φρενών, θλίψεις, αθυμίες.
Ο σιωπηλός είναι πάντα ειρηνικός, και ειρηνεύει και όλους εκείνους οι οποίοι τον συναναστρέφονται. Διότι ακτινοβολεί και μεταδίδει την ειρήνη του Θεού.
Δια της σιωπής επιτυγχάνεις ό,τι επιχειρής ν’ αποκτήσης δια της νηστείας, της αγρυπνίας, της κακοπαθείας. Εάν είσαι ασθενής και αδύνατος σωματικά και δεν δύνασαι να νηστεύης, όμως δια της σιωπής, την οποία και το πιο ασθενικό σώμα και ο πιο γέρος και εξασθενισμένος μπορεί να ασκήση, αποκτάς και κερδίζεις Θεία Xάρι, ανώτερη εκείνης της νηστείας!
Πόση δυστυχία φέρνουν τα λόγια!
Πόση ευτυχία γεννάει η σιωπή!
Πόσο μίσος και κακότητα σκορπίζουν τα λόγια!
Πόση αγάπη και καλωσύνη γεννάει η σιωπή!
Πόσοι διαπληκτισμοί, φιλονικίες, ξυλοδαρμοί, δικαστικοί αγώνες και θάνατοι θα είχαν αποφευχθεί, εάν είχαμε σιωπή, τον σύνδεσμο αυτό και την απόδειξι της τελειότητος!
Αγάπησε λοιπόν και επεδίωξε ν' αποκτήσης αυτή την αρετή, και θα κερδίσης με λίγους κόπους την Bασιλεία του Θεού, τα ουράνια αγαθά, τα μένοντα εις αιώνας αιώνων. Αμήν.
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου